Niestabilność barku

Istnieje wiele przyczyn niestabilności barku. Fizjoterapia i ortezy to ważne elementy sukcesu terapii.

Podsumowanie

Przyczyny, objawy i terapia

Staw ramienny jest jednym z trzech stawów w obręczy barkowej. Jest bardzo ruchomym stawem poruszanym przez mięśnie. Do niestabilności barku mogą prowadzić różne czynniki.

Zalecane ortezy

Ortezy i stabilizatory Ottobock na niestabilność barku

A mother holds one child while holding hands with another as they stroll outside through a field. The mother is wearing the Ottobock's C-Brace.

Przyczyny

Niestabilność barku może mieć różne przyczyny. W niektórych przypadkach nadmierne rozciąganie struktur więzadłowych lub zaburzenia czynności mięśni powodują niestabilność w stawie barkowym. Pourazowe lub pooperacyjne skutki mogą również być odpowiedzialne za niestabilność barku.

Niestabilność barku często obejmuje górny staw ramienny. Jednak w ciężkich przypadkach cała obręcz barkowa z wszystkimi pięcioma stawami rzeczywistymi i dwoma pseudo-stawami może doznać urazu.

Niestabilność barku może doprowadzić do jego zwichnięcia. Wtedy głowa kości ramiennej nie znajduje się w prawidłowym położeniu w panewce, która jest częścią łopatki.

Objawy

Jednym z głównych objawów ostrego zwichnięcia barku, na przykład z powodu nadmiernego rozluźnienia struktur więzadeł, jest bolesne ograniczenie ruchomości w stawie barkowym. Ból barku występuje również spontanicznie i przy poruszaniu. Kształt barku ulega zmianie przez nacisk na krawędź łopatki. W wielu przypadkach uszkadzane są naczynia i nerwy po wewnętrznej stronie ramienia, co może prowadzić do zaburzeń układu krążenia i ból w barku.

Diagnoza

Niestabilność barku rozpoznaje ortopeda po szczegółowym wywiadzie i badaniu. Badania obrazowe, takie jak zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa (TK) i rezonans magnetyczny (MRI) dostarczają więcej informacji na temat kondycji barku oraz towarzyszącym temu urazom mięśni.

Terapia

Leczenie niestabilności barku jest bardzo indywidualne, lecz zwykle zachowawcze jak fizjoterapia. Tu szczególną uwagę przywiązuje się do stabilizacji mięśniowej całego obszaru barku. Ortezy są stosowane regularnie, więc leczenie nie opóźnia się z powodu niekontrolowanych ruchów.

Przy poważniejszych urazach, często konieczna jest operacja. Potem następuje rehabilitacja i unieruchomienie operowanego obszaru na 3 do 12 tygodni. Celem jest przywrócenie pełnej sprawności poprzez ukierunkowaną fizjoterapię, drenaż limfatyczny i terapię ruchową. I tutaj ortezy odgrywają ważną rolę w stabilizacji i minimalizowaniu niepotrzebnego bólu.