Niestabilność więzadła stawu skokowego

W zespole stawu skokowego są różne więzadła. Stabilizują stawy w połączeniu z mięśniami obejmującymi kostkę. Więzadła muszą mieć pewną wytrzymałość w celu zapewnienia stabilizacji i odpowiedniej mobilności w stawie.

Osłabienie (rozluźnienie) więzadła może wystąpić ze względu na czynniki wrodzone lub nabyte. Powoduje to często osłabienia stawów. W przypadku naciągnięcia lub zerwania więzadła, stabilność stawu może ulec nawet całkowitej utracie.

Przyczynę niestabilności, głównie w górnym stawie skokowym, można znaleźć we wrodzonym lub nabytym osłabieniu więzadła, lub bez dodatkowych struktur stabilizacyjnych (np. torebki stawowej, chrząstki stawowej, łąkotki, struktur mięśniowych). Więzadła w stawie skokowym mogą być naciągnięte lub nawet mogą się zerwać wskutek skręcenia stopy, lub bez działania sił zewnętrznych. Niestabilność stawu skokowego ogólnie definiuje się jako ilość zaatakowanych struktur więzadeł. Im jest więcej dotkniętych więzadeł, tym zespół stawu skokowego jest mniej stabilny.

Niestabilność objawia się najpierw niepewnym krokiem, co może być związane z bólem i odgłosami chrupania pod zwiększonym obciążeniem. W przypadku ostrej niestabilności, np. z powodu zerwania więzadeł, w zagrożonym obszarze będą widoczne obrzęk i przebarwienia. Częstym skutkiem długoterminowym jest przewlekła niestabilność oraz zapalenie kości i stawów, tj. zwiększone zużycie chrząstki w stawie, zwłaszcza gdy ostre urazy są nieodpowiednio leczone.

Kiedy niestabilność zespołu stawu skokowego jest potwierdzona przez procedury badań manualnych, takich jak badania przechyłu talar, często wykonuje się diagnostyczne badania obrazowe, takie jak MRT, RTG i USG.

Niestabilność stawu skokowego może być ostra lub przewlekła i jest traktowana odmiennie w zakresie opieki klinicznej i praktyk ortotycznych. Terapia zależy zatem od przyczyny i nasilenia niestabilności. Zazwyczaj jest zachowawcza, to znaczy bezoperacyjna. Przy leczeniu zachowawczym terapia skupia się na fizjoterapii i ortezach stabilizujących. Dobór odpowiedniej ortezy jest ważne w fazie leczenia ze względu na niestabilność stawu przy zerwaniu więzadeł. Niewłaściwe dopasowanie często prowadzi do przewlekłej niestabilności zespołu stawu skokowego.